2006
Theater “de Klinker” 2006
Op zaterdagmiddag vroeg vertrok het koor met twee bussen richting Winschoten. In theater “de Klinker” was een concert georganiseerd met een pittig programma. We hebben geen files gezien, maar het uitzicht in Groningen s’avonds vanuit een zijraam van een bus is saai.
Gelukkig hebben de bussen tegenwoordig televisies aan boord, waar we dus dankbaar gebruik van hebben gemaakt. Daar aangekomen bleek dat de middenstand, toch zeker zeventig ondernemingen, een heuse jaarbeurs had georganiseerd. Het zag er gezellig uit, maar we hadden weinig tijd. Een leuk detail vond ik dat het blaaskwintet “Hi Five” door de organisatie werd aangekondigd als het Volendams blaaskwintet. Tijdens de inleiding vertelde onze voorzitter aan het publiek dat we 3 uur in de bus hadden gezeten, aan de reacties uit de zaal te horen was niet iedereen het daar mee eens.
We begonnen met het concert en het was voor de sopranen een opgave, want er hadden toevallig vanavond heel wat sopranen ergens anders verplichtingen. Maar ze sloegen zich er met verve doorheen. Het publiek was een beetje stroef met applaus, maar nadat Dorothy Grandia haar eerste aria zong genaamd “pace pace” uit de opera van Verdi genaamd “La forza del destino”, besefte men dat hier geen alledaags koortje bezig was. Tijdens het “Vedi! Le fosche”(zigeunerkoor) uit “Il Trovatore” had de dirigent Peter Schlamilch iets nieuws verzonnen. Er moesten twee koorleden ritmisch op een aanbeeld slaan met een moker, maar een aanbeeld is te zwaar om mee te nemen. Dus hadden we twee koevoeten mee, alleen hoe het klonk in de zaal weten we niet. De akoestiek in de zaal was namelijk nogal slecht. Toch klonk de medley van “Hi five” uit de opera Carmen, de “Habanera en “Toreador” werkelijk schitterend. Ons koorlid Bart Poort en Dorothy zingen bijna standaard ook het Libiamo(drinklied), en ze zijn nu al zo goed op elkaar ingespeeld dat ze onder het zingen door even afspraken om een dansje te doen. Op het programma stond voor de mannen het moeilijk te zingen “soldatenkoor”, het ging dacht ik wel redelijk. Ook voor de dames was het nu tijd om het stevig gerepeteerde sologedeelte uit “landliedenkoor” in de praktijk ten gehore te brengen. Het klonk prachtig. Ze kregen daar trouwens meer waar voor hun geld, want het koor en Dorothy zongen beiden een lied meer dan op het programma was aangegeven. Het publiek had waarschijnlijk zo genoten, het applaus duurde maar voort. Dus hebben we ze maar getrakteerd op twee toegiften. Tijdens de terugrit kregen alweer te horen welke stukken tijdens de repetitie van maandagavond om 20:00 uur in de Jozef op het programma staan.
Tenor 5
