🔊 Voorlezen

Met zijn tweede grote concert met het Volendams Opera Koor in de St. Vincentiuskerk heeft de nieuwe dirigent Peter Schlamilch een overduidelijk visitekaartje afgegeven en dat zijn bedoelingen met dit koor overduidelijk schetst.

 Het verleggen van de grenzen van het “kunnen”, en het “er uit halen” wat dit 120 tellend koor in haar vocale bagage heeft.En dat de inhoud van die vocale bagage niet gering is, hebben de 1000 toehoorders in de mudvolle kerk zondagavond kunnen vaststellen.

Voor iemand, die meer dan 47 ½ jaar deel mocht uitmaken van dit koor, maar met gezondheidsproblemen moest afhaken, vielen de vocale en artistieke hoogstandjes als rijpe vruchten te genieten. Niet alleen deze persoon, maar de hele grote schare had al snel in de gaten dat zich hier iets moois ontwikkelde.

 In de uitvoering van de fragmentarische blokken uit Macbeth, Attila en Ernani onder Schlamilch , werd het allemaal schitterend en aangrijpend belicht. Opmerkelijk dat hij juist in dit repertoire niet zo’n druk zette op de strijkersklank, zodat het orkestrale koloriet in volle pracht kon opbloeien. Meerdere malen konden wij zien dat hij de eerste violen temperde, zodat een begeleiding ontstond met fijne nuances en een onvoorstelbare rijkdom aan kleur en ritme.Dat dit ad hoc orkest ,zich Philharmonia Amsterdam noemend, zich onder Peter Schlamilch tot een groot artistiek niveau kon ontwikkelen, mag de verdienste zijn van deze dirigent. Solistisch was het ook allemaal in orde. Niet voor niets kwam de sopraan Marjorie Ginczinger voor de tweede maal naar Volendam. Haar stem is puur, heerlijk egaal, warm en uitdrukkingsvol van timbre en de voordracht wijst op een fijngevoelig temperament, iets wat trouwens bevestigd wordt door haar meeslepende presentatie. Een concert om in te lijsten en een waardige prelude voor het komend jaar, wanneer het V.O.K. haar vijftig jaar bestaan gaat vieren.

🔊 Voorlezen