🔊 Voorlezen

Zondag 7 november 2004 was dan eindelijk het grote concert in de St. Vincentiuskerk. Alle voorbereidingen, afspraken, uitnodigingen en bestellingen vallen dan op zijn plaats. Al vroeg in de middag is een ploeg met vrijwilligers de kerk aan het inrichten, deze keer moest de belichting voor het orkest, het Nederlands Promenade Orkest, en de video-opnames door onszelf worden gedaan. Extra zware lampen aan de zijkanten opgesteld en bevestigd aan de pilaren gaf voldoende licht.

Ik wil niet overdrijven, maar het organiseren van een concert van dit formaat is zonder draaiboek, sponsoren en dezelfde vrijwilligers niet te doen. Als dan de kerk volloopt, Piet de Boer het sein geeft: “opstellen” en de dirigent de aandacht vraagt, dan geven de organisatoren een zucht. Er kan dan natuurlijk nog van alles misgaan, maar als koorlid ben je één van de honderd. Als we de eerste stukken van Bellini zonder problemen zijn doorgekomen, valt er weer een zuchtje van verlichting. Toen Monique Krüs haar vibrerende kwaliteiten losliet op de goedgevulde kerkbanken werd ik mij bewust van het feit dat mijn traanklieren niet alleen werkten na tragische gebeurtenissen. Je emoties zijn op dat moment even baas van je lichaam. Ik heb vooraf even kennis mogen maken met het temparament van de tenor Livio Gabrielli, maar toen hij eenmaal aan het zingen was begreep ik wel dat het bij hem past. Wat een stem!

Gaandeweg het concert groeide we als koor en werd het zelfvertrouwen groot genoeg om de moeilijke Franse stukken van Gounod en Berlioz na de pauze bijna perfect te zingen. Een heel jaar van repeteren komt op dat moment tot een hoogtepunt en toch gieren de zenuwen door je lijf, het lijkt even of je armen het muziekboek niet meer kunnen tillen. Het leek wel of Peter op dat moment iedereen vertrouwde, het dirigeerstokje en zijn armen en ogen zijn vaak je enige houvast. De bas, Mitchell Sandler en de bariton, Lars Terray hebben ook echt staan schitteren deze avond en kunnen terugzien op een zeer geslaagd concert.

Het publiek was voorbeeldig en laten we hopen dat ze weer terugkomen in de toekomst, want deze muziek is tijdloos en live gezongen is natuurlijk verreweg het mooist. Kom eens langs, jij die dit leest, en weet dat je stem kwaliteiten heeft.

Na afloop hebben we met steun van nog meer koorleden en vrijwilligers in een rap tempo de hele kerk weer in zijn normale staat hersteld. Om na deze heel inspannende avond nog even bij te komen, hebben we met zijn allen nog even in de Jozef onder het genot van een drankje en hapje, in het bijzijn van enkele sponsoren, gezellig zitten napraten.

Aan iedereen die heeft meegewerkt: BEDANKT !

Tenor 5.

🔊 Voorlezen