www.volendamsoperakoor.nl

2007

Tuitjenhorn 2007

19 februari 200717 januari 2020
door webmaster

Afgelopen weekend stond geheel in het teken van het afscheid van Piet Blankendaal directeur Piet Blankendaal, onze hoofdsponsor, van Daalimpex B.V. uit Tuitjenhorn. Zowel zaterdag als zondag reisde we af naar Tuitjenhorn voor een concert samen met het RBO Symfonia en een Eucharistieviering op te luisteren. Toen we op zaterdagmorgen met de generale repetitie bezig waren liep de enorme zaal al vol, ik schat dat wel meer dan duizend mensen waren uitgenodigd. Onder de genodigden waren namen als oud ministers Cees Veerman, Gerrit Braks en Annemarie Jorritsma. De presentatie werd gedaan door nog een bekende Nederlander, nl. Manon Thomas. Wij kregen koffie en gebak met broodjes in een aparte zaal, en vervolgens moesten we ons opmaken voor het concert. Het orkest was echt in vorm, vooral de trompetspelers waren van wereldklasse tijdens de “Triomfmars” uit Aïda. De solisten waren de voor ons bekende sopraan Dorothy Grandia en voor het eerst de lyrische tenor Dovlet Nurgeldiyev.

Tijdens het duet uit de opera van Puccini genaamd “O Soave fanciulla” hield menigeen de adem in, dit was echt genieten. Ons koorlid Jan de Boer, ook een bekende hogepriester van Jesus Christ Superstar, zong weer een solo uit “La forza del destino”. Het is elke keer weer spannend om voor een groot publiek te moeten zingen. Het ging, met hulp van onze dirigent Peter Schlamilch natuurlijk, perfect en onder het publiek zaten veel nuchtere Hollanders maar ze waren gemeend dankbaar en hadden genoten. Piet Blankendaal heeft ons koor altijd een warm hart toegedragen en we waren ook extra gemotiveerd om hem hiervoor zingend te bedanken. Ook de volgende morgen tijdens de, hopelijk, prachtig gezongen Heilige Mis heeft Piet Blankendaal uit handen van onze voorzitter Piet de Boer een oorkonde als erelid van ons koor en nog een prachtig glas-in-lood kunstwerk als aandenken ontvangen. De voorgangers Pastoor Berkhout, Joseph Kimotho en Folkert Kruis dankten na afloop natuurlijk alle aanwezigen. Vooral Father Kimotho, want de opbrengst van de goed gevulde collecte was t.b.v. zijn missiewerk. Over giften gesproken, het voormalige bedrijf van Piet Blankendaal, Daalimpex B.V. geheten, en al het personeel hadden deze gelegenheid aangegrepen om het Kankercentrum van VU te Amsterdam een bedrag te schenken van maar liefst 1.5 miljoen euro. Doe wat aan de wachtlijsten, die zijn voor Piet een doorn in het oog. Een man van weinig woorden, van daden, langer doorwerken dat is zijn idee als ondernemer. Na de kerkmis hebben we gewandeld door een heuse dierentuin, gesticht door Piet Blankendaal, en daarna nog een miniconcert gegeven voor weer een ander publiek.

Deze keer waren onze begeleiders weer op de piano Cecilia Grosman en het blaaskwintet Hi-Five. Na ons stonden de 3 J’s te trappelen om het podium te betreden, gezellig. Het was een vermoeiend weekend, maar we genoten van de aandacht en hebben het vooral graag gedaan voor Piet Blankendaal. Volgende week reizen we af naar Dresden.

Tenor 5

Langzamer | Start | Sneller

2007

Maasdijk 2007

19 februari 200717 januari 2020
door webmaster

Afgelopen zaterdagmiddag vertrokken twee bussen vol naar Maasdijk, we waren uitgenodigd door de muziekvereniging “Eendracht Maakt Macht”. 25 jaar geleden had ons koor daar ook al eens opgetreden en nu werden we weer uitgekozen door hun bestuur. Als een vereniging zo lang bestaat dan lopen er natuurlijk mensen rond die ook al wat langer hun steentje bijdragen dan 25 jaar. Maar wij waren getuigen van het feit dat iemand met een 75 jaar lidmaatschap werd gehuldigd, hij speelde saxofoon en zat nog fier rechtop zijn partijtje mee te blazen.

Deze vereniging bestaat al bijna 93 jaar en elk jaar geeft het harmonie orkest een concert, net als ons koor, in de eigen parochie. De locatie was de Gereformeerde kerk “De Hoeksteen” en deze was tot de laatste stoel uitverkocht. De begeleiding werd dus voor het grootste deel verzorgd door het orkest, maar toch hadden we onze pianiste Gerrie Meijers meegenomen. Voor haar was het een debuut. Het was best even wennen, want een harmonieorkest en operamuziek zijn twee heel verschillende soorten met maar weinig raakvlakken. Vooral het ritme van het Slavenkoor was zo snel dat we toch eerst hebben moeten oefenen met dit harmonie orkest, maar dat was gelukkig in de Pius X. Wij zaten deze avond ook te genieten, want we kregen diverse mooie marsen te horen en de soliste Dorothy Grandia zong het prachtige “O mio babbino caro” van Puccini.

Het was ook voor ons weer eens een ervaring om voor een andere dirigent te staan, maar dat gold ook voor het orkest. Ze wisselden elkaar af, dus de concentratie moest op scherp staan. Maar gelukkig oogde de beide dirigenten tevreden en het publiek was in de pauze en na afloop super tevreden en heel vriendelijk. De Maasdijkers trakteerde ons op een hartelijk applaus en we kregen deze keer allemaal een bos bloemen mee. We kunnen weer terugkijken op een geslaagd concert, een zaterdagavond vol met nieuwe indrukken in plaats van voor de televisie te zitten. Kom op mensen, kom eens langs! Iedereen is welkom met een beetje stem, in de Jozef op maandagavond om 20:00 uur in de ruimte bij het podium. Zang, gezelligheid en je komt nog eens ergens.

TENOR 5

Langzamer | Start | Sneller

2006

Concert Volendam 2006

5 november 200617 januari 2020
door webmaster

Afgelopen zondag 5 november 2006 speelde het zich af, het grote concert van het Volendams Opera Koor in de St. Vincentiuskerk.

Alle voorbereidingen, afspraken, uitnodigingen en bestellingen vallen dan op zijn plaats.

Een ploeg met vrijwilligers was samen met Joop Leeflang al een paar dagen bezig de kerk aan het inrichten, deze keer moest de belichting voor het orkest nog beter dan vorig jaar. Nico Dobbel hadden we gevraagd om deze taak te vervullen, het was perfect. Extra zware lampen aan de zijkanten opgesteld en dat gaf voldoende licht.

Ik wil niet overdrijven, maar het organiseren van een concert van dit formaat is zonder draaiboek, sponsoren en dezelfde vrijwilligers niet te doen. Namen noemen heeft geen zin, want vergeet je iemand dan zit je volgend jaar in de problemen.

Ook dit jaar ging het tijdens de extra en generale repetitie niet zoals het hoorde. De zenuwen gieren dan door je lijf, als je dan tot op het bot geconcentreerd in je warme kostuum op het podium staat. Vooral vóór de pauze was het repertoire erg stevig en moeilijk. Het Aïda van Verdi zingen we bijna elk concert, maar deze keer zongen we de hele tweede Finale compleet. Sommige gedeeltes gaan plotseling over in een ander tempo, maar vertrouwen in de dirigent is het enige advies op dat moment. Gelukkig stond onze dirigent Peter Schlamilch als een rots in de branding te dirigeren, niets ontging hem en trok als het ware de klanken uit ons vandaan.

Gaandeweg het concert groeide we, en toen kwam het “Inno dele nazione”van Verdi. Dit beroemde stuk werd geschreven in 1862 voor de Wereldtentoonstelling in Londen, en voor ons koor was dit de primeur. Het publiek was zichtbaar onder de indruk, en daar zaten heel veel kenners tussen. Gelukkig was het toen pauze, want de benen kraakten van het lange staan. Het orkest, het RBO Sinfonia, was in vorm deze middag. Vorig jaar had ons koor ze ook al gecontracteerd, het was echt voortreffelijk zoals dit orkest op een professionele wijze

haar kunsten vertoont. Na de pauze was het weer opletten geblazen, vooral het “Miserere” uit “Il Trovatore” moet zonder begeleiding gezongen worden. Het enige houvast is het geluid van een klok, net voor onze inzet. Het ging goed, de dirigent oogde tevreden en de dames voor ons knikte goedkeurende blikken toe. Dezelfde dames lieten ook tijdens “La Traviata” horen dat ze tot de top van Nederland behoren, vooral de alten kregen van Peter Schlamilch een vette duim te zien.

De bas, Leo Geers en vooral de bariton, Marijn Zwitserlood, hebben echt staan schitteren deze avond en kunnen terugzien op een zeer geslaagd concert. Marijn was er vorig jaar ook al bij, echter zijn stem was niet alleen qua volume gegroeid maar ook zijn timbre was een genot om naar te luisteren. Dan Dorothy Grandia, tja hier valt met woorden niet te zeggen hoe ze kan zingen, dan moet je echt aanwezig zijn en proberen je emoties de baas te blijven. PRACHTIG gewoon. “Last but not least” wil ik nog de tenor Marten Smeding even complimenteren, zoals hij het eerder genoemde “Inno dele Nazzione”zong, zo kunnen alleen heldentenoren dat.

Het publiek was voorbeeldig en laten we hopen dat ze weer terugkomen in de toekomst, want deze muziek is tijdloos en live gezongen is het natuurlijk verreweg het mooist.

Na afloop hebben we met steun van nog meer koorleden en vrijwilligers in een rap tempo de hele kerk weer in zijn normale staat hersteld. Om na deze heel inspannende avond nog even bij te komen, hebben we met zijn allen nog even in hotel Spaander onder het genot van een drankje en hapje, in het bijzijn van enkele sponsoren, gezellig zitten napraten.

Aan iedereen die heeft meegewerkt: BEDANKT !

Tenor 5.

Langzamer | Start | Sneller