2005
Koninginnedag 2005
Het Volendams Opera Koor heeft afgelopen zaterdag 30 april, jawel op Koninginnedag, toch een bijzonder optreden meegemaakt voor de Koningin. Wij kregen de eer om als koor op te treden voor het feit dat hare majesteit dit 25 jaar Koningin der Nederlanden is.
Zaterdagmiddag nogal vroeg in de middag gingen we al op weg naar het Malieveld in Den Haag. Veel ruchtbaarheid mochten we er niet aan geven, want veiligheid staat voorop als het om onze Koningin gaat. We moesten allemaal een paspoort of identiteitsbewijs meenemen, het leek wel de douane op Schiphol met al die veiligheidsmensen en detectoren. Na de controle kregen we allemaal een geplastificeerd plaatje om onze nek met daarop: ARTIST. Bij elke in- of uitgang stonden van die mensen in grijze pakken met “oortjes” in. De meeste koorleden wisten al dat je met een optreden op televisie veel geduld moet hebben, maar de spanning in het begin wint het dan nog. Het is echt zoals Jan Smit en Jaap Buijs het onlangs in hun real-live soap hadden uitgelegd, wachten en nog eens wachten. De laatste keer dat ik zoiets had meegemaakt was toevallig ook in Den Haag, met Il Voce Particulare, en toen was Ivo Niehe de producent. Deze keer was hij de presentator en deze dag was de regie in handen van Joop van den Ende. En dat was te merken, want hij kwam tijdens de repetitie die middag echt persoonlijk even horen of we nog opmerkingen hadden. Piet de Boer, getooid met lintje, heeft nog even met Joop staan onderhandelen over onze positie op het podium ten opzichte van de camera’s.
De tent op het Malieveld was indrukwekkend groot te noemen, zo ook dus het podium. Het Volendams Opera Koor werd weliswaar in tweeën gesplitst, maar zoiets kolossaals had ik nog niet meegemaakt. Het meest leuke aan het wachten is dat alle artiesten hetzelfde lot moeten ondergaan, want je staat op een gegeven moment letterlijk naast Karin Bloemen, Joop Zoetemelk, André van Duin, Barney of Lee Towers. Om er maar eens een paar op te noemen. Ik stond mijn lengte even te meten met Ron Zwerver, want als oud-volleyballer krijg je toch even idolaatachtige gedachtes: toch moet het minder moeilijk zijn als je langer bent dan 2 meter. Gelukkig werd het wachten onderbroken voor een diner in een winkelcentrum in de buurt, genaamd Babylon. Vlak naast het Centraal Station en toevallig gelegen aan het Koningin Julianaplein, waar we nog een paar bekende ballades hebben gezongen.
Ons optreden was uiteindelijk meezingen met een patriottisch lied genaamd: “Nederland, mijn Vaderland”. Niemand minder dan Frans Bauer was de voorzanger. De TROS heeft alles live uitgezonden, dus iedereen heeft kunnen zien waaraan een koor zoals ons toch maar even getuige van is geweest. Wij zijn maar amateurs, dus kunt ú hiervan ook deel uitmaken! (maandagavond 20:00 uur in De Jozef)
Tenor 5
